شفق چیست؟

ما به نوری که آخر شب و قبل از طلوع خورشید در آسمان دیده می شود، شفق می گوییم. شفق نمایشی طبیعی از نور درخشان رنگی در آسمان است که می توان آن را با چشم غیر مسلح و تنها در شب دید. شفق ها تأثیر قابل مشاهده فعالیت خورشید روی جو زمین هستند. در واقع شفق یک پدیده جوی و بیشتر به شکل نوارهایی از نور است که ذرات خورشیدی باردار و نیروی مغناطیسی زمین آن را ایجاد می کنند.

بیشتر شفق ها در مناطق شمالی تر و جنوبی تر زمین رخ می دهند. شفق های قطبی از این نظر زیباتر و مشهورترند. شفق ها به اشکال کمانی، ابری و نواری دیده می شوند.

شفق یک نمایش طبیعی از نور در آسمان است. بیشتر شفق ها در بخش های شمالی تر و جنوبی تر زمین به ویژه خود قطب ها ظاهر می شوند. نورهای رنگی به صورت خطوط منحنی، ابرها و نوارها ظاهر می شوند. بعضی از این شفق ها حرکت می کنند یا به ناگهان مانند شعله می لرزند و یا درخشان تر می شوند. عمومی ترین رنگ یک شفق، رنگ سبز است. اما شفق هایی که در ارتفاع بالا شکل می گیرند، می توانند رنگ قرمز یا ارغوانی بگیرند.

شفق ها موقعی تشکیل می شوند که بادهای خورشیدی به زمین می رسند. بادهای خورشیدی جریانی از ذرات ریزی از ماده خورشید هستند. این ذرات، ذرات باردار الکتریکی هستند. موقعی که این ذرات به حوزه مغناطیسی زمین می رسند به دام آن می افتند. بسیاری از این ذرات به سوی قطب های مغناطیسی زمین (در محل قطب های زمین) می روند. موقعی که ذرات باردار به اتم ها و مولکول های جو برخورد می کنند، انرژی آزاد می شود. مقداری از این انرژی به شکل شفق ظاهر می شود. بیشتر شفق ها در 97 تا 1000 کیلومتری بالای زمین ظاهر می شوند و طول آنها در آسمان به هزاران کیلومتر می رسد.

منبع:http://www.nasa.gov